Categorie: Ema Sindelarova

Giri Een ‘guiri’ is een blanke buitenlander. Vaak is hij lang, blond, heeft blauwe of groene ogen en spreekt geen of nauwelijks Spaans. Mijn man echter wel. Toch behandelt Pedro hem als een guiri.“Jij, hier, deze kapot maken!”“Bedoel je dat we deze boom beter zouden kunnen omkappen, Pedro?”“Ja. Een zaag, jij: zzz, boom weg.”“Daar ben ik het helemaal met je […]

Meer lezen

“Weet je zeker dat je die route wilt nemen? We zijn daar al twee keer verdwaald.”“Deze keer moet het lukken. Ik neem de kaart mee.”“Nou, succes ermee dan. Als je je maar aan de Spaanse-kaarten-regel houdt.”Twee uur later vloek ik in drie talen, zoek naar de plekken waar ik mijn voeten kan plaatsen tussen de afbrokkelende stenen. Mijn armen zitten […]

Meer lezen

Pedro loopt door onze tuin en zwaait met zijn loopstok. De amandeltakken die hij aantikt, moeten eraf. Een maaibeweging betekent: weg! De mispel en de vijg kunnen blijven. Braamstruiken, die onze tuin terroriseren, classificeert Pedro als “mierda”. Zo ook een aantal amandelboompjes. Volgens Pedro is de helft van onze tuin “mierda”. Een klein sinaasappelboompje begint te trillen. Ik ga ervoor […]

Meer lezen

We zitten vast in ons huisje in Spanje. Iedereen houdt zich aan de Corona-maatregelen en probeert net als altijd vriendelijk en behulpzaam te zijn. Mijn man is druk aan het overleggen met de twee buurmannen, want onze tuin is jaren verwaarloosd geweest en er moet flink gesnoeid worden. Twee meter afstand houden is voor een Spanjaard een vreselijke, onnatuurlijke barrière. […]

Meer lezen

Ik heb een nieuwe cliënt, Jan. Hij is 72. We wandelen samen door het Sonsbeekpark, want daar weet hij de weg. Ondertussen heeft zijn vrouw van 69 even de tijd voor zichzelf.“Wat ging Ellen ook alweer doen?”vraag ik aan Jan.“Hockey. Woensdag heeft ze altijd hockey en vrijdag gaat ze tennissen.”Arme Jan… hij is weer in de war. Hij zal zijn […]

Meer lezen