SUN training
Ema is een grote uitdaging aangegaan. Ze is bezig met de SUN training (Stop Urineverlies Nu). Met Sophia Magazine deelt ze haar vooruitgang en ervaringen.
Spoiler alert: Het gaat goed!
Elke dag ben ik met de training bezig. Het is een vast onderdeel van mijn dag geworden. De ene dag doe ik de core-oefeningen plus 20 minuten actief ontspannen op mijn rug, de andere dag de eitjes en de ontspanningsoefening. In het weekend laat ik dat meestal los, of ik moet een dag inhalen omdat het een keer niet uitkwam.
Eitjes?
Ik moet eerst iets uitleggen. Vanaf deel 3 van de SUN training gebruik je kleine steentjes van jade om de vaginale spieren te trainen. Nee, niet afhaken nu! Het is misschien in het begin een gek idee voor ons, preutse westerlingen, maar het went heel snel. Zeker als je het resultaat merkt. In Tibet (en andere oosterse landen) gebruikten de vrouwen al eeuwen geleden eitjes van jade om hun bekkenbodem te trainen.
Hier, in het westen, om de wereld even heel simpel te verdelen, krijgen vrouwen als advies de vaginale spieren aan te spannen, te knijpen, als oefening tegen urine verlies. Maar zeg maar zelf: als je tijdens de body-pump lessen zonder gewichten zou trainen, zou je dat niet een beetje raar vinden? Als je spieren wilt trainen, dan zijn gewichten vaak heel handig. Bovendien voel je beter, wat je aan het doen bent. Het trainen met ‘eitjes’ wordt in de SUN training goed uitgelegd en je kunt al je vragen stellen tijdens de maandelijkse Q&A live sessie. Anoniem.
Core-oefeningen
Je werkt er ook aan om je diepe buikspieren en andere spieren die aan je bekkenbodem vast zitten, te versterken. Dit zijn hele andere oefeningen dan die ik kende uit de sportschool. Ten eerste: je voert ze langzaam en bewust uit. Ten tweede: je krijgt er geen rug- en nekklachten van en niemand zit tegen je te schreeuwen: kom op! Ten derde: ze werken! Mijn buik ziet er echt beter uit dan een paar maanden geleden en dat in alle rust en zonder zweten.
Ik doe ook yoga, ik integreer de core-oefeningen in mijn sessies en sluit af met de twintig minuten durende ontspanning. Dat was even een dingetje voor mij.
Bezige Bij
Ik ben een bezige bij, het enige moment dat ik zit is wanneer ik schrijf. Liggen overdag? Nooit! Of moet ik heel ziek zijn, dan nog … Bekend, denk ik. Wij, vrouwen, moeders, hebben niet eens de tijd om ziek te zijn! Twintig minuten op je rug liggen! En je mag niet eens een boek erbij pakken en lezen. Je moet met je aandacht bij je lijf blijven. Voelen hoe het ontspant, hoe je rugspieren het op gegeven moment opgeven en gaan ontspannen. Voelen hoe gespannen je was, voelen wat er gebeurt, als je de spanning loslaat. Ik heb een paar keer het gevoel gehad alsof mijn bekken weer onstabiel werden, een herinnering aan de laatste zwangerschap. Je lichaam heeft herinneringen. Spieren hebben geheugen. Je vagina en je baarmoeder zijn als een archief, waar allerlei gebeurtenissen worden opgeslagen. Trauma’s, angsten, pijn. Daardoor kun je verkrampen, je draagt de spanning mee. Je bent minder flexibel, je bekkenbodem wordt minder flexibel, je krijgt klachten als urineverlies.
Tijd om los te laten. De actieve ontspanning, zoals ik dat noem, heeft ook een duidelijk resultaat opgeleverd! Ik geniet van mijn rustmomenten en mijn man beweert, dat ik nu meer ontspannen en open ben, als we vrijen.
Tena Lady?!
Tof, al die bijkomende voordelen, maar waar het om ging was stressincontinentie. Hoe gaat het daarmee, willen jullie weten. Ik verklapte dat al in het begin: goed. Supergoed!
Ik had niet zo heel erg veel urineverlies, wel irritant. Als ik moest niezen of hoesten ging dat mis, ook na een lange wandeling (vooral bergafwaarts), of als ik weer eens keihard moest lachen (en dat doe ik) en het allerergst: als ik danste en sprong. Bij mijn soort dansen gaat het vaak samen.
Ik heb er geen last meer van! (Hier horen drie uitroeptekens, maar als schrijfster weet ik, dat redacteuren daar een hekel aan hebben.)
Ik heb nu alleen nog last, als ik alcohol drink (dat verslapt de spieren) en ineens in een slappe lach schiet. Sowieso wil ik niet veel drinken, dus ik houd me een beetje koest. Met lachen ben ik niet van plan om mezelf enige beperkingen op te leggen. Ik ga nog even door met de SUN training, ik wil er he-le-maal van af zijn. Wordt vervolgd dus …
Dansvoorstelling
Mijn motivatie en eerste doel was om de voorstellingen, die op de agenda stonden, zonder ‘hulpmiddelen’ en zonder angst te dansen. Ik dans mijn hele leven en dat is dus best lang, ik ben 56. Ik was als gastdanser betrokken bij een project van de studenten dans bij Artez, dansacademie in Arnhem. Dat was zo gaaf! We hebben samen getraind, samen de choreografie gemaakt en samen opgetreden. Drie jonge dansers vroeg in de twintig en ik, de gastdanser.
Ik heb dat geflikt! Geen enkel moment was ik onzeker of voorzichtig, niet meer aan gedacht, wat er zou kunnen gebeuren. Ik had volledig vertrouwen in mijn lichaam.
Ik heb mijn lichaam terug. Ik voel me jong. Ik ben een danser. Kijk zelf maar! Zoek de verschillen. Wie van de vier ben ik?
The Northern Ireland Open; dans geïnspireerd door snooker: https://youtu.be/cOU69hG1DCw
Nieuwsgierig geworden? Kijk hier wanneer er de volgende gratis webinar is gepland!