Rheden is een dorpje aan de voet van de Veluwezoom. Daarmee is een beetje alles gezegd. Gelukkig is er ook een station waar je twee keer per uur op de trein naar Zutphen of Arnhem kunt stappen, als je iets wilt beleven. Want in Rheden gebeurt niet zo veel. In de zomer hebben we hier het Schaapscheerfeest (onthouden voor Scrabble) en in november de Sinterklaasintocht.
Ik woon nu bijna drie jaar in Rheden, met één r(h)eden en dat is mijn vriend, waarmee ik samenwoon. Ik heb mijn flatje in Enschede verlaten en mijn vrienden, netwerk en opgebouwd patiëntenbestand achtergelaten. Behalve mijn woning had ik daar namelijk ook mijn praktijk. Ik ben klassiek homeopaat en kindertolk. “Watte…?” vragen ze in Rheden. “Ja…eh…homeopaat en kindercoach” probeer ik het op een andere manier uit te leggen, maar de meeste mensen kijken mij wazig aan en vragen of ik ook kruidenthee verkoop.
Als je je praktijk of je zaak verhuist, begin je opnieuw. Het gaat heel langzaam hier in Rheden. Geen probleem, dan houd ik tijd over voor het schrijven, had ik bedacht. Inmiddels is mijn roman klaar, ik doe aan allerlei schrijfwedstrijden en schrijf korte verhalen en ik heb daar nog steeds tijd voor… Mijn patiënten komen overal vandaan, behalve uit Rheden. Er is geen belangstelling voor natuurlijke geneeswijzen, holistische denkwijze of spiritualiteit, was mijn conclusie. Ik voel me hier een vreemde eend, niet alleen door mijn Tsjechische accent die in zo’n dorp nog meer opvalt dan in een grote stad, maar ook door mijn manier van denken en leven.
Toen kwam ik weer mijn boekje van Byron Katie tegen, tijdens het opruimen van mijn kast (want wat moet je anders doen als je roman klaar is, je vijf patiënten alweer beter zijn). Ik sloeg het boek open en las de simpele vragen die je jezelf kunt stellen als je iets dwarszit, bijvoorbeeld: ‘Ik ben hier een vreemde eend, niemand zit op mij te wachten en er zijn geen spirituele mensen in Rheden.’
Vraag één: Is het waar?
Vraag twee: Weet je absoluut zeker dat het waar is?
Vraag drie: Hoe reageer je, wat gebeurt er als je deze gedachte gelooft?
Vraag vier: Wie zou je zijn zonder deze gedachte?
Omdat ik al bij vraag twee begon te twijfelen en op onderzoek ging, omdat de vierde vraag voor mij de motivatie was om iets te veranderen, is dit het resultaat na minder dan twee weken:
Ik ben lid van de Zussen groep op Facebook, ik heb meegedaan aan een massagecirkel, koffiegedronken bij de boeddhistische tempel in Loenen en vorige week zat ik tussen de paarden in een wei sjamanistische ritueel uit te voeren om bepaalde gedachten los te laten. Herfst schijnt daar een uitstekend seizoen voor te zijn.
Hoezo geen spirituele mensen? Hoezo een vreemde eend? En hoe het voelt als je deze gedachten kunt loslaten omdat ze simpelweg niet waar zijn? Heerlijk!
Ema Sindelarova, Rheden 18-11-2018
Dit verhaal is als eerst gepubliceerd bij Sophia Magazine, online magazine voor vrouwen.