De cover van mijn boek – Ema Sindelarova

Opmaak

De laatste puntjes op de i’s zijn gezet, laatste strijd om de woorden gestreden. De tekst van mijn eerste boek is klaar. Nu begint het proces van de opmaak van het boek. En net als je jezelf opmaakt voor de spiegel, vraag je je af: wat wil ik uitstralen? Want ga je naar een feestje, dan maak je je anders op dan naar kantoor, toch? Bij een opmaak van een boek wordt een boekformaat gekozen, papiersoort, lettertype en de omslag oftewel de cover. Bij de keuze van het formaat denk je vooral aan de praktische kant. Een kinderboek, zeker voor de kleintjes, heeft vaak een andere formaat dan een roman. Ook de papiersoort is anders, meestal wat steviger, zodat het heel blijft na honderd keren lezen (kinderen zijn dol op rituelen en als ze een verhaal mooi vinden, willen ze dat de volgende dag weer lezen en de dag daarop ook). Dat gaat niet gebeuren met een roman. Misschien lees je dat ooit nog een keer of geef je het door aan een vriendin, maar dat is het dan ook. Lettertype speelt ook een rol. Onbewust associëren we bepaalde lettertypen (alsook plaatjes) met andere dingen, boeken, situaties. Je wilt niet hetzelfde lettertype voor je boek als die je in de plaatselijke krant ziet en niemand zou een boek gedrukt in Comic Sans serieus nemen. Dan het papiersoort. Dat is een hele praktische kwestie, waarbij je denkt aan de prijs, het milieu misschien, en je probeert het voor elkaar te krijgen, dat het boek niet te dik wordt waardoor het niet meer in de brievenbus past. Ja, daar wordt ook aan gedacht!

Feniks

En dan de cover. Die moet passen bij het boek, je wilt in een oogopslag duidelijk maken waar het over gaat. Mijn debuut heet Tranen van een Feniks. Als je een tekening van een feniks op de cover doet, dan denken mensen dat het om ‘fantasy’ gaat. Fout. Het is gebaseerd op waargebeurde gebeurtenissen, het gaat over het echte leven van een echte, bestaande vrouw. Ikzelf dus. Daarom moest er een echte vrouw op de cover. Liefst een wat jongere exemplaar. Het moet kracht uitstralen, flow, beweging, er mogen symbolen op die naar de inhoud wijzen. Een rode tangojurk bijvoorbeeld.

Cover Model

Wie moet er dan op de foto staan? Ik wil eigenlijk geen onbekend model, het boek is mijn kindje… wacht even… mijn kindje: ik vraag mijn dochter! Ging er meteen door mijn hoofd heen. Mijn dochter moest er even over nadenken. Ze weet dat het boek mijn persoonlijk verhaal was, ze weet dat ik over hele intieme dingen heb geschreven en ze weet dat zij er ook in voorkomt. Ze heeft het nog niet gelezen. Misschien vind ik jouw boek helemaal niks en sta ik wel lekker op de cover, dacht ze. Begrijpelijk. Ze zei toch ja. Ik was zo blij!

Fotosessie bij Ton

Mijn uitgever, Ambilicious, werkt samen met ProBeeld in Utrecht. Ton de Koning is fotograaf en ontwerper. Bij wijze van uitzondering mocht ik mee om mij ermee te kunnen bemoeien, als auteur van het boek, anders heeft hij liever geen pottenkijkers tijdens een fotosessie.
Het was een ochtend om nooit te vergeten. Mijn dochter in een rode jurk, een andere rode jurk, draaiend en zwaaiend, nog een keer en nog een keer en ik riep vanaf de zijkant na elke klik: Mooi! Of Prachtig! We waren het er snel over eens, welke foto we gaan gebruiken voor de cover. Daar gaat dan Ton verder mee aan de slag. Met de cover; de foto is gewoon perfect zoals die is. Tja… als je 35 bent, sta je geweldig op alle foto’s, of niet dan?
‘Heb je ook een profielfoto?’ vroeg Ton. ‘Uh… nee, geen recente.’
‘Dan maken we die gelijk.’
‘Maar mijn haar is slap, ik dacht dat het alleen haar fotosessie was…’
‘Je haar is altijd slap, mam, dat is gewoon hoe je bent. Je hebt een eerlijk boek geschreven, dus dan moet je ook eerlijk op de foto. En geen fotoshoppen, please.’ Aldus mijn dochterlief.
So be it.
Als je straks een boek tegenkomt met een prachtige jonge vrouw in een rode jurk op de kaft en aan de achterkant een oudere versie met een slap blond (al wat grijzend) haar, maar ongelofelijk trotse blik, koop je het dan?

Rheden, 17-8-2021